Semengogh Wildlife Center

12.05.2009
Dzień rozpoczął się tak jak poprzedni, wczesna porą, ale nie przypuszczaliśmy, że przeżyjemy autobusowe deja vu.Jaki nr autobusu? Oczywiście nr 6.Inny przewoźnik, ale wyglądał tak samo poza kolorem niebieskim.Wyruszył z 20 minutowym opóźnieniem, co przyjęliśmy ze stoickim spokojem (wzięliśmy spory zapas czasowy).Jak wpadł w korki pojawił się u nas lekki niepokój , a jak wpadał na skrzyżowania tylko na czerwone światło uznaliśmy, że kierowca jest po prostu pechowy i w tym dniu będziemy aktywnie uczestniczyć w jego przypadłości.Braliśmy pod uwagę jeszcze zbieg okoliczności i przypadek.Nic z tego.Koniecznie chciał nas przekonać do pierwotnej wersji.Robiliśmy z Justyną zakłady, na jaki kolor świateł dotrze na skrzyżowanie i szybko się nam znudziło, bo obstawialiśmy ten sam czerwony i nie było przegranych.Stosując zasadę: wiara czyni cuda popychając go także siłą woli dojechaliśmy na miejsce w ostatniej chwili.O godz. 9.00 rozpoczyna się karmienie orangutanów.Nie jest to komercja turystyczna, ale konieczność.Są to orangutany odebrane kłusownikom podczas ich wywożenia z lasu lub po długim czasie życia w niewoli i z tych powodów są nieprzystosowane do samodzielnego zdobywania pokarmu.Żyją na wolności a nawoływane przez pracownika parku schodzą na specjalnie przygotowane platformy gdzie czeka na nie uczta owocowa.Cisza obowiazkowa.Grupa Japończyków, która z nami uczestniczyła w tym posiłku była tak wyposażona w sprzęt, że należałaby im się osobna sesja zdjęciowa.Wszyscy mieli takie lufy teleobiektywów jakby przyszli obserwować księżyc a nie małpy.Przeżycia niesamowite zapewne pozostające nam długo w pamięci.

Zdjęcia (14)

Komentarze (1)