Najdluzsze nosy Borneo

dzien zaczal się od potężnej ulewy i wydawalo się ze będzie tylko gorzej,robimy drugie podejście,tego dnia jedziemy do miejsca oddalonego od sandakanu o ok. godz drogi,obiecano nam zobaczenie naszych ulubieńców czyli malp długonosych,zamieszkuja one tylko tereny borneo i ich populacja z roku na rok drastycznie spada,w roku 2006 naliczono tylko 1000szt,,zyja w grupach ok. 30szt,z jednym samcem alfa,to on zostal wyposażony w dlugi nos który wpada w rezonans i wydaje dzwieki odstraszające konkurencje, żywią się glownie liscmi i pedami mangrowca,swietnie pływają a brodzac w płytkich wodach używają wyprostowanej postawy,
gdy docieramy na miejsce przejasnia się i wychodzi slonce,przewodnicy zaczynaja nawoływać i po kilku minutach mamy w calej okazałości pierwsze stado,na tym nie koniec,za chwile drugie i trzecie ,jesteśmy otoczeni przez kilkadziesiąt osobnikow,sa potulne jak baranki,podchodza bardzo blisko tak ze sa na wyciagniecie reki,skacza po drzewach,biegaja tuz przy nas po pomoście i wydaja z siebie smieszne dzwieki,
siedzimy z nimi prawie dwie godziny,zadnych tłumów turystow –tylko kilkanaście osob,pozniej przerwa na posiłek,i powtornie udajemy się tym razem w inne miejsce i powtorka z rozrywki,znowu przychodzi kilkadziesiąt ,poza nimi malpy srebrzyste (prawie oswojone –jedza z reki) i przylatuje dzioborozec,siedzimy tam do poznego popołudnia,
po powrocie ruszamy w miasto i karta się odwraca, dworzec autobusowy który Justynie kojarzy się nie wiadomo czemu z Nairobi opanowali lokalni straganiarze z grillami a na nich ryby wszelkiej masci, wyposzczeni kupujemy tyle, ze wieczorna uczta zamienia się w obżarstwo.
co za dzien!

Zdjęcia (38)

Komentarze (2)